O tym przeczytacie w nowym naszym tekście “Bridging cultures with love”: Spirituality in fostering intercultural effectiveness. The effects of language” wydanym w Applied Linguistics, Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/applin/amae069 (link do tekstu). Jest kolejna publikacja zespołu INTERMINDS. (English version below)
https://academic.oup.com/applij/advance-article-abstract/doi/10.1093/applin/amae069/7890758
Niniejsze badanie analizowało wpływ wielu wymiarów psychologicznych i kulturowych, tj. etnocentryzmemu, biegłości w językach obcych oraz co kluczowe dwa wymiary duchowości ( a odczuwanej miłości do Boga oraz miłości do innych) na behawioralny aspekt kompetencji międzykulturowej, w szczególności na efektywność międzykulturową (IE). Badaliśmy doświadczenia studentów międzynarodowych. Opierając się na teoretycznych ramach duchowości relacyjnej, psychologii, kompetencji kulturowej oraz literaturze dotyczącej komunikacji międzykulturowej, nasze hipotezy przewidywały zależności między duchowością, etnocentryzmem a IE, ze szczególnym uwzględnieniem wyjaśnienia moderujących efektów biegłości w językach obcych.
Skupiając się szczególnie na duchowości (szczególnie na postawie otwartości, nacechowanej szacunkiem i miłością do innych zawartej w idei „Love for Others” traktowanej w badaniu jako osobisty zasób wspierający jednostki w nawigowaniu w kontekstach kulturowych, pokazaliśmy całą mapę wpływów etnocentryzmu, duchowości, i znajomości języków na kształtowanie się efektywności międzykulturowej (IE). Z racji, że nasz model został przetestowany na próbie studentów międzynarodowych, którzy identyfikują się jako chrześcijanie, muzułmanie, wyznawcy innych religii oraz osoby niereligijne, sądzimy wnosi cenne spostrzeżenia do literatury dotyczącej międzynarodowego szkolnictwa wyższego, ale także stanowi podstawę dla przyszłych badań nad ekspatriacją, migracją i mobilnością globalną i kulturowego uczenia się.
Dodać można, że badając dwa wymiary duchowości, mianowicie odczuwanej miłości do Boga i miłości do innych, na behawioralny aspekt kompetencji międzykulturowej, czyli efektywność międzykulturową (IE), poprzez etnocentryzm, pokazaliśmy , że miłość (pozytywne, otwarte odnoszenie do innych nacechowane miłością) do innych pozytywnie przyczyniła się do efektywności międzykulturowej (IE) poprzez redukcję etnocentryzmu. Z kolei okazało się, że miłość do Boga niespodziewanie zwiększyła etnocentryzm, utrudniając tym samym IE. Nasze ustalenie nad różnymi wymiarami duchowości w kontekście uczenia się kulturowego podważą wcześniejsze wyniki, które podkreślały pozytywny wpływ modlitwy medytacyjnej na kompetencje międzykulturowe (Jankowski i Sandage, 2014).
Obraz jest bardziej złożony, co ukazały nasze analizy mediacyjne, które ujawniają, że pewne rodzaje duchowości łączą się z ideą tożsamości społecznej, z której jednostki czerpią poczucie tożsamości z grup, do których należą, na przykład grup narodowych, kulturowych, etnicznych czy religijnych, a to sz kolei utrudnia uczenie się nowej kultury. Ale co ważne wyróżnione wymiary duchowości mają na siebie bezpośredni i pośredni wpływ, co też pokazujemy. Wymiar duchowości w postaci miłość do innych tłumi podbijanie etnocentryzmu przez wymiar duchowości moglibyśmy powiedzieć religijnej. Tym samym miłość do innych (otwartość nacechowana głębszą postawą pozytywną) wyłania się jako wymiar duchowości sprzyjający dopasowaniu kulturowemu (IE) ułatwiając problem uczenia się innej kultury w innym wymiarze niż dotychczas. Jest to wymiar, który był i jest pomijany w badaniach kulturowych.
Wyniki, które przedstawiamy przyczyniają się do rozbudowania teorii komunikacji międzykulturowej i adaptacji, ujawniając kluczową rolę duchowości jako czynnika wspierającego efektywność międzykulturową (IE). Nie ma więc wątpliwości, że nasze badanie daje jasną rekomendację, aby instytucje szkolnictwa wyższego wspierały duchowość relacyjną studentów (szczególnie formy odnoszenia się do innych) oraz pomagały im w przezwyciężaniu etnocentrycznych perspektyw.
Abstract
Research yields contradictory results on the relationship between an individual’s spirituality, that is, the relationship with God/the Transcendent, and their cultural development. To address this gap, we conceptualize a model that investigates the effects of two spirituality dimensions, namely felt love for God and love for others, on the behavioral aspect of intercultural competence, that is, intercultural effectiveness (IE), through ethnocentrism. This model undergoes testing using a sample of 144 international students who self-identify as Christians, Muslims, belonging to other religions, and non-religious. The results confirm the positive impact of spirituality on IE by reducing ethnocentrism. We establish suppressing effects of both love for God and love for others, suggesting intricate dynamics of these two spirituality dimensions within the intercultural communication model. Furthermore, we identify the direct effects of host language and English as a lingua franca proficiency on IE. We also define the mitigating effect of host language proficiency on the adverse impact of ethnocentrism on IE. This study underscores the importance of higher education institutions to nurture students’ relational spirituality and support them in overcoming ethnocentric perspectives.